καταχειροτονία

Προδικαστική απόφαση της Εκκλησίας του Δήμου στην αρχαία Αθήνα. Με την απόφαση αυτή γινόταν δεκτή η παραπομπή ενός πολίτη, κατηγορούμενου για αδίκημα κατά της πολιτείας, σε τακτικό δικαστήριο (Ηλιαίας ή Βουλής). Αδικήματα όπως ανατροπή του καθεστώτος, εσχάτη προδοσία, καταστροφή του στόλου και ασέβεια σε θρησκευτικές γιορτές θεωρούνταν πολύ σοβαρά. Η κ. υπαγόταν στη δικαιοδοσία των θεσμοθετών και για την απόφαση ήταν αρμόδια η συνέλευση της Εκκλησίας του Δήμου, στην οποία παρευρίσκονταν o ενάγων και o εναγόμενος. Έλαβε αυτή την ονομασία από το γεγονός ότι οι αποφάσεις λαμβάνονταν με ανάταση των χεριών. Η παραπομπή του κατηγορουμένου στο δικαστήριο δεν προδίκαζε την ενοχή του. Ο ενάγων είχε τη δυνατότητα να συνεχίσει ή να σταματήσει τη δίωξη του κατηγορουμένου. Κ. ονομαζόταν επίσης στην αρχαία Αθήνα η καταδίκη κάποιου από την Εκκλησία του Δήμου. Στην περίπτωση όμως αυτή η Εκκλησία λειτουργούσε ως δικαστήριο.

* * *

καταχειροτονία, ἡ (Α) [καταχειροτονώ]

1. προεισαγωγική διαδικασία με την οποία η εκκλησία τού δήμου με ανάταση τών χεριών έδινε την άδεια παραπομπής ενός ενόχου σε δίκη

2. η με ανάταση τών χειρών καταδίκη από την εκκλησία τού δήμου.